پژوهشگر پژوهشگاه فضای مجازی بررسی كرد؛
بحران آب و ضرورت هوشمندسازی شبکه های توزیع آب شهری
پژوهشگر پژوهشگاه فضای مجازی با تکیه بر ضرورت داشتن نقشه راه برای هوشمندسازی شبکه های توزیع آب شهری، اظهار داشت: استفاده از سنسورها و اینترنت اشیا به تنهایی نمی تواند مبین هوشمندسازی شبکه آب باشد.
به گزارش بست روید به نقل از پژوهشگاه فضای مجازی، شروین جمشیدی در وبینار بحران آب و الزامات هوشمندسازی شبکه تأمین و توزیع آب شهری که توسط گروه کشاورزی و منابع طبیعی دیجیتال پژوهشگاه فضای مجازی برگزار شد، اظهار داشت: بحران آب در کشور از یک سو حاصل کاهش منابع آب در دسترس و از طرفی، افزایش مصارف مختلف است. هرچند که گفته می شود ۹۰ درصد آب در بخش کشاورزی به مصرف می رسد. اما این روند به معنای غفلت از اصلاح الگوی مصرف و افزایش بهره وری در بخش های شرب و صنعت نیست. تاکید سند چشم انداز ۱۴۰۴ به هوشمندسازی شبکه های آبرسانی این استادیار دانشگاه اصفهان با اشاره به اینکه دوره به تأخیر انداختن ها و عدم توجه به مسائل آب و محیط زیست در کشور سپری شده و هم اکنون شاهد نتایج ناشی از کوتاهی کاری ها در دهه های گذشته هستیم، اظهار داشت: هم اکنون خیلی از شهرهای جدید به شهر هوشمند درحال حرکت هستند و ازاین رو مبحث هوشمندسازی شبکه های آبرسانی در ردیف برنامه های سند چشم انداز ۱۴۰۴ وزارت نیرو قرار دارد. اما توجه به این مورد ضروریست که هوشمند سازی در گام نخست نیازمند یک تعریف مشخص باشد و استفاده از سنسورها و فناوری اینترنت اشیا به تنهایی نمی تواند مبین هوشمندسازی شبکه آب باشد. جمشیدی با بیان اینکه نتایج بحران آب فراتر از کمبود آب آشامیدنی است، خاطرنشان کرد: از بین رفتن تنوع زیستی و جنگلها، فرونشست زمین، انتشار گرد و غبار و نمک از تالاب های خشک شده (مانند ارومیه، گاوخونی و هورالعظیم)، افت تراز آب های زیرزمینی، صدمه به آثار تاریخی و فرهنگی، ناآرامی های اجتماعی، مهاجرت، بحران غذا و انرژی، افزایش بیکاری و فقر، بحران بهداشت و سلامت عمومی از نقش کاتالیزوری بحران کمبود آب تاثیر می پذیرند. پژوهشگر پژوهشگاه فضای مجازی مهم ترین نگاهی که طی دو دهه اخیر به منظور مدیریت بحران های زیست محیطی مطرح شده را رویکرد توسعه پایدار اعلام و اظهار نمود: اصطلاح IWRM یا مدیریت یکپارچه منابع آب زیرمجموعه همین رویکرد است که می تواند مدیریت همزمان عرضه و تقاضای آب را میسر سازد. در این چارچوب، عرضه طرح ها و برنامه ها منوط به بررسی همه پیامدها، همچون نتایج اجتماعی و زیست محیطی است که باید علاوه بر مسائل اقتصادی و مالی در نظر گرفته شود. وی تصریح کرد: نمی توان قطره آبی را جابجا کرد مگر آن که اطمینان حاصل شود نسل های آینده به آن قطره آب مشابه امروز دسترسی داشته باشند. طی سالیان گذشته رویکردها تنها متمرکز بر رویکرد توسعه برای تأمین آب بوده و بهبود الگوی مصرف و افزایش بهره وری در مصارف شهری، کشاورزی، و صنعت مغفول مانده است. این کارشناس دو مبحث را در مدیریت تقاضای آب در بخش شهری حائز اهمیت دانست و اظهار داشت: آگاهی بخشی و اطلاع رسانی در سطح جامعه شهری و روستایی با هدف جلب مشارکت عمومی و کاهش تلفات و نشت در شبکه های تأمین و توزیع آب آشامیدنی دو مبحث اساسی در این بخش به شمار می روند و بدیهی است استفاده از تکنولوژی های جدید همگام با توسعه فضای مجازی می تواند در این راستا کمک شایانی داشته باشد. نقش اینترنت اشیا و کلان داده ها در تاب آوری در مقابل تنش های محیطی جمشیدی افزود: اینترنت اشیا و کلان داده ها می تواند با عرضه حلقه های بازخورد مفید اطلاعات و دانش، به افزایش انعطاف و تاب آوری در مقابل تنش های محیطی، سیاسی، اجتماعی، و اقتصادی ناشی از بحران آب کمک نماید. وی با بیان اینکه در بخش آب آشامیدنی دو چالش اساسی یعنی تأمین آب باکیفیت مناسب و کاهش تلفات آب در شبکه آب رسانی وجود دارد، اضافه کرد: بحث تلفات آب در شبکه در تمامی کشورها وجود دارد اما سهم و نرخ تلفات ظاهری (مانند مصرف غیرمجاز، آب دزدی، و خطاهای ناشی از قرائت نادرست در کنتورها) و تلفات واقعی (مانند نشت و ترکیدگی لوله ها) متفاوت می باشد. طبق گزارش ها، متوسط آب غیر درآمدزای شبکه آبرسانی شهری در کشور برابر ۲۵ درصد است. به صورت تقریبی هدررفت های واقعی از شبکه آبرسانی بالغ بر یک درصد منابع آب تجدیدپذیر کشور را شامل می شود که برای کشور گرم و خشک ایران این رقم حیاتی می باشد. این پژوهشگر تصریح کرد: مروری بر دستاوردهای اجرایی سایر کشورها همچون ژاپن، استرالیا، فرانسه، سنگاپور و … نشان داده است هوشمندسازی شبکه های آبرسانی می تواند به کاهش تلفات آب، افزایش بهره وری و بهبود مصرف منجر شود. اعمال مدیریت هوشمند فشار در شبکه آبرسانی، مدیریت هوشمند نشت یابی و اطلاع رسانی مداوم میزان مصرف از راه فضای مجازی می تواند مطابق برآوردها تا ۲۰ درصد از مصرف آب در بلندمدت بکاهد. این استادیار دانشگاه با تکیه بر اینکه بهره گیری از سیستم های هوشمند به منظور مدیریت و بهره برداری از شبکه توزیع یک راهبرد کلیدی در برنامه های وزارت نیرو است، خاطرنشان کرد: هوشمندسازی شبکه آبرسانی نیازمند ابزارهایی همچون تجهیز سخت افزاری شبکه به ابزارهای پایش و کنترل در زمان واقعی (مانند حسگرهای آنلاین) بعنوان قلب تپنده هوشمندسازی شبکه آب است. اما ابزارهای دیگر همچون زیرساخت های ارتباطی (اینترنت، خطوط مخابراتی، بی سیم، فیبرنوری و …) به همراه نرم افزارهای محاسباتی و شبیه ساز که بتواند داده ها را در یک دیتاسنتر نگهداری و پردازش کند هم ضروری می باشد. چند نمونه اقدامات هوشمندسازی شبکه آبرسانی در ایران وی اظهار داشت: ازاین رو هوشمندسازی نیازمند سخت افزار و و نرم افزار و ارتقای موازی آنها است. هر اندازه زیرساخت ها کامل تر باشد می تواند به سطوح بعدی هوشمندسازی حرکت کرد. جمشیدی خلأ دوم در فرایند هوشمندسازی شبکه های تأمین و توزیع آب شهری را فقدان یک نقشه راه و فرآیند گام به گام اجرایی و عملیاتی دانست و خاطرنشان کرد: اولویت بندی اقدامات برای کاهش تلفات، کاهش مصرف انرژی، مدیریت تجهیزات و افزایش عمر تأسیسات، بهبود کیفیت آب و و نهایتا اصلاح الگوی مصرف و کاهش سرانه مصرف آب می تواند به صورت مرحله ای اجرا شود. باید توجه کرد که هوشمندسازی فرآیند خطی نیست و از یک مدل اسپایرال تبعیت می کند. بگونه ای که به صورت دائم و رفت و برگشتی بین سنسورها، عملگرها و سامانه پردازش کننده درحال حرکت است. وی ضمن اشاره به چند نمونه اقدامات هوشمندسازی شبکه آبرسانی در ایران در استانهای اصفهان، مشهد، قم و تهران اظهار نمود: خیلی از این سیستم ها هم اکنون هنوز نیمه هوشمند و متکی بر سامانه اسکادا هستند. توسعه سامانه های سخت افزاری و نرم افزاری، توسعه زیرساخت های مخابراتی، نگهداری و پردازش داده، توسعه سامانه های ارتباطی با مردم در فضای مجازی، آموزش بهره برداران و اپراتورها جهت استفاده از فناوری های هوشمند، و البته ایجاد و تقویت امنیت سایبری همچون دیگر اقدامات مهمی است که باید برای هوشمندسازی شبکه های آبرسانی صورت گیرد.
این مطلب بست روید چطور بود؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات کاربران در مورد این مطلب بست روید