توسط محققان كشور؛
پیچ زیست تخریبپذیر ساخته شد، كاربرد در صدمه دیدگی های زانو
به گزارش بست روید محققان كشور موفق به طراحی و ساخت پیچ زیست تخریب پذیر شدند كه برای تثبیت رباط صلیبی قدامی در صدمه دیدگی های زانو به كار می آید.
به گزارش بست روید به نقل از مهر، محققان پژوهشگاه مواد و انرژی موفق به ساخت پیچ های ارتوپدی قابل جذب برپایه نانو كامپوزیت های پلیمری و سرامیك های زیست فعال شدند كه در ایمپلنت های بخش ارتوپدی و مفصلی قابل كاربرد است.
این طرح مبتنی بر تكنولوژی های جدید در حوزه مواد پیشرفته و زیست فناوری بوده كه در جهت رفع نیازهای بخش سلامت جامعه انجام شده است و می تواند علاوه بر افزایش سهم تولید كشور در منطقه به علت عرضه خدمات مبتنی بر دانش و فناوری منجر به ثروت افزایی و اشتغالزایی در این حوزه شود.
پیچ زیست تخریب پذیر و زیست فعال برای تثبیت رباط صلیبی قدامی (ACL) در صدمه دیدگی های زانو مورد استفاده در حوزه پزشكی، ارتوپدی و جراحی زانو طراحی و ساخته شد. این طرح كه برای نخستین بار در كشور مورد بررسی قرار گرفته و به تولید آزمایشگاهی رسیده است، در نوزدهمین نمایشگاه دستاوردهای پژوهش و فناوری و فن بازار ملی رونمایی گردید.
چهار نوع لیگامان وجود دارد كه وظیفه اصلی آنها اتصال استخوان ران به استخوان ساق پا است. لیگامان ACL یا همان رباط صلیبی قدامی از سر خوردن و لغزیدن استخوان ران در بالای ساق پا جلوگیری می كند. همینطور این لیگامان وظیفه حفظ پایداری چرخشی زانو را هم به عهده دارد. صدمه دیدگی لیگامان ACL (رباط صلیبی قدامی) یكی از معمولترین جراحات در ارتوپدی و صدمه دیدگی زانو است كه عدم توجه به آن باعث صدمات جبران ناپذیر و حتی در مواردی منجر به مرگ می گردد.
بر اساس آماری كه در سال ۲۰۱۷ در كشور ایالات متحده عرضه شده است، سالانه در حدود دویست هزار جراحی ترمیم رباط صلیبی در این كشور انجام می گردد كه چیزی در حدود ۶/۷ بیلیون دلار برآورد هزینه این جراحی ها است. متاسفانه آمار دقیقی از میزان این جراحی در كشور خودمان در دست نیست لیكن جز متداولترین جراحی ها در حوزه صدمه های مربوط به زانو به حساب می آید كه در اثر تصادفات، صدمه دیدگی های ورزشی و غیره رخ می دهد.
دكتر سعید حصاركی پژوهشگر پژوهشكده فناوری نانو و مواد پیشرفته پژوهشگاه مواد و انرژی و مجری طرح «پیچ زیست تخریب پذیر و زیست فعال برای تثبیت رباط صلیبی قدامی (ACL) در صدمه دیدگی های زانو» اظهار داشت: طی سال های اخیر، پیچ های تداخلی فلزی برای تثبیت رباط صلیبی استفاده شده اند كه باوجود استقامت بسیار بالا، مضرات زیادی همچون احتمال صدمه رباط، تداخل در حین عكسبرداری MRI از بافت، نیاز به جراحی ثانویه برای خارج كردن ایمپلنت پس از ترمیم را شامل می گردد.
وی اضافه كرد: استفاده از پیچ های پلیمری زیست تخریب پذیر هم تا حدود زیادی مشكلات ناشی از پیچ های فلزی را برطرف كرده با این وجود ضمن خواص مكانیكی ضعیف تر نسبت به فلزات، رشد مجدد استخوان را ترغیب نكرده و درنتیجه بعد از تخریب آن، حفره بوجود آمده در بافت استخوان همچنان باقی خواهد ماند.
حصاركی با اشاره به مزیت پیچ زیست تخریب پذیر و زیست فعال، اظهار داشت: این پیچ ساخته شده علاوه بر اینكه زیست تخریب پذیر است، به علت اجزای به كار گرفته شده در تركیب آن، دارای استقامت مكانیكی مطلوب برای نگهداری رباط صلیبی بوده و امكان چسبندگی به استخوان و قابلیت جایگزینی استخوان در حین تخریب را هم دارد.
این مطلب بست روید چطور بود؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات کاربران در مورد این مطلب بست روید